به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، بسیار مهم است که پزشکان از اثر و عواقب استفاده از وریکونازول آگاه باشند. این محققین توصیه می کنند که به همه بیمارانی که متحمل پیوند ریه می شوند در مورد خطر سرطان پوست اطلاع رسانی شود تا آن ها بعد از دریافت پیوند به دنبال غربالگری برای این بیماری باشند. از طرفی در زمان پیوند ریه باید به ریسک فاکتورهایی مانند نوع، دوز و مدت زمان استفاده از رژیم های ضد قارچی توجه داشت. دریافت کنندگان پیوند ریه شدیدا مستعد ابتلا به کارسینومای سلول های سنگفرشی پوست هستند زیرا در این افراد تا حد زیادی سرکوب ایمنی صورت گرفته است. هم چنین آن ها نرخ بالایی از عفونت های قارچی را بعد از پیوند دارند که منجر به افزایش معنادار مرگ و میر می شود. برای اولین بار در سال 2002، وریکونازول برای مهار و درمان عفونت های قارچی مهاجم مانند آن هایی که به وسیله آسپریژیلوس به ویژه بعد از پیوند هایی مانند پیوند ریوی ایجاد می شود مورد تایید قرار گرفت. با این حال کارسینومای سلول های سنگفرشی پوست یکی از عوارض جانبی استفاده از وریکونازول است. این مطالعه نشان داده است که استفاده از وریکونازول منجر به افزایش خطر کارسینومای سلول های سنگفرشی به میزان 73 درصد شده است، به نحوی که سه روز استفاده از این دارو، خطر ابتلا را سه درصد افزایش می دهد.

پایان مطلب/